“Een ondernemer is iemand die zonder valscherm van een klif afspringt en onderweg naar beneden voor zichzelf een vliegtuig bouwt”.
Bovenstaande is een uitspraak die op mijn lijf is geschreven. Als ik iets hoor of zie waar ik enthousiast van wordt, dan zet ik direct de eerste stappen in de juiste richting. Daarna vraag ik me pas af hoe ik het verder invulling ga geven, maar ik heb altijd het volste vertrouwen dat het allemaal wel goed zal komen. Ik ken daar geen angst in.
Dat is precies hoe het ging, toen we 16 jaar geleden ons huis in Nederland te koop zetten en vervolgens voor drie jaar naar Italië trokken met drie hele kleine kindjes. Het verlangen om naar Italië te vertrekken om daar iets voor onszelf te beginnen sluimerde al langere tijd. Het leek echter een hele stap en dus hielden Fred en ik elkaar een beetje in evenwicht. Totdat we de vraag stelden ‘wat is het ergste dat ons kan overkomen?’ Het antwoord op die vraag leek overkomelijk, dus toe zijn we serieus gaan zoeken. Ook dat duurde wel een poosje, maar tijdens de Olympische Winterspelen van 2006 in Turijn werden we verliefd op Piemonte. Een maand later hadden we het ideale pand gevonden en nog een maand later hadden we het koopcontract getekend.
Vanaf ons eerste seizoen in 2007 liep ons vakantiepark prima. We zijn destijds gestart met drie accommodaties, maar door de jaren heen hebben we er nog vier bij gecreëerd. Toch hebben we dat in de laatste drie jaar ook weer afgebouwd naar vijf accommodaties. Het volle terrein met zeven accommodaties en de hectische agenda die daar mee samenhing brachten ons geen voldoening meer. We zijn terug gegaan naar de vraag ‘waarom vonden we het destijds zo leuk om naar Italië te vertrekken?’ Dat gaf ons het nodige inzicht en kwamen we tot het besluit ‘terug naar kwaliteit in plaats van kwantiteit’. Zo bleef er voldoende ruimte voor onszelf om te genieten van La Dolce Vita en ons gezin.
Wil je verder lezen, geef je op voor het gratis magazine vol met leuke artikelen over verdienmodellen en avonturen van ondernemers.